Herkaderen

Als iemand plotseling heel boos op mij reageert lukt het me nog steeds niet om het me niet persoonlijk te maken. Mijn eerste reactie kan zijn dat ik alles ga ontkennen of ik voel me heel rot. In beide gevallen ga ik malen, krijg ik veel gedachten. Deze kunnen soms dagen duren. Ik las laatst een mooi verhaal waarin dit werd herkaderd.
Herkaderen is een simpele manier om de inhoud, context of betekenis van iets in een compleet ander kader plaatsen. Je zet een andere lijst om een schilderij en het hele plaatje verandert erdoor.

Het verhaal.
Ik liep door de stad in gedachten en passeerde een auto. Uit het niets schoot er een hond uit het autoraam en blafte heel hard. Ik schrok en mijn hele lichaam schoot een stukje omhoog. Mijn hart begon sneller te kloppen, mijn ademhaling ging sneller. Ik ben niet bang voor honden, ik had er verder geen gedachten bij en weet dat honden nu eenmaal blaffen als ze iets horen.

Ik liep door en stak in gedachten verzonken de straat over. Een fietser moest plotseling voor mij wijken en schold me de huid vol met ziektes en lelijkheid. Ik verontschuldigde me nog maar hij bleef maar door schreeuwen. Nu begon ik zelf allerlei lelijke woorden terug te roepen. Met versnelde hartkloppingen en ademhaling liep ik door. Verontwaardigd, beledigd en boos dat iemand zoveel lelijkheid tegen me durfde te zeggen. Mijn gedachten gingen alle kanten op (mopper mopper tolerantie, mopper mopper er is ruimte voor iedereen, mopper mopper, ik zei toch sorry). De eerste de beste persoon die ik tegenkwam kreeg het hele verhaal.

Ik herken beide situaties. Ik kan schrikken van een blaffende hond en een scheldende fietser. Ik maak zo'n reactie van een scheldende fietser heel persoonlijk. Op het moment dat ik de man in het kader van de hond plaats en tegen mezelf zeg dat de man niet anders reageerde dan de hond, veranderde er iets in mij. Ik geef de man in gedachten mooie beige Golden Retriever oren. Ik hoor zijn schreeuwen niet maar hij blaft tegen me, een diepe zware blaf. Ik geef hem een staartje dat kwispelt. Nu word ik rustiger, zakt mijn boosheid en verontwaardiging. Op het moment dat ik toch weer door deze gedachten boos word, plaats ik hem weer in de positie van de hond.
Of je realiseert je dat honden blaffen uit angst, uit schrikken of uit gewoonte. Mogelijk was de reactie van deze man uit angst (hij kwam net uit het ziekenhuis en hij fietste voor het eerst zonder gips). Hij heeft een burn-out en schrikt nogal snel. Hij vloekt de hele dag tegen alles en iedereen, zo praat hij altijd. Je kent zijn model van de wereld niet.

Doel van herkaderen is dat je er rustiger van wordt. Je stapt bewust uit de stress. Je kiest ervoor om de negatieve energie los te laten en het je niet persoonlijk te maken. Omdat het niet persoonlijk is.

Welke herkadering gaat jou helpen als iemand agressief reageert op jouw rol of tenue als hulpverlener? Of niet achter het afzetlint blijft staan?