Plannen lukt ons eigenlijk wel redelijk. We pakken een agenda en plaatsen daar onze to-do’s in. Vaak weten we ook wel wat er gedaan moet worden. Moeiteloos vul ik mijn agenda met allerlei zaken die moeten gebeuren. Veel zaken worden ook uitgevoerd toch zijn er ook zaken die ik probleemloos blijf uitstellen. Sommige items komen wel weken terug in mijn agenda.
Weet jij welke prijs je betaalt voor het telkens uitstellen van je werk?
Stress, schuldgevoelens, faalangst, slecht slapen, apathie, irritatie en gemiste kansen.
Het kost je heel veel energie. Elke dag hijgt het moeten van deze ene taak je in de nek. Je weet dat je er iets mee moet maar door het niet te doen heb je het dagelijks in je handen.
Ondertussen verzin je allemaal smoesjes waarom het er niet van komt. Ik ben zo perfectionistisch, ik begin pas als ik zeker weet dat ik het goed ga doen. Ik leg de lat veel te hoog voor mezelf (waardoor ik het al niet eens meer probeer omdat ik toch al weet dat het niet gaat lukken).
Ja, ik presteer gewoon het beste onder druk, zonder deadline doe ik niets. Ik weet dat het goed komt, de laatste dagen werk ik gewoon een nachtje door. Zo doe ik dat altijd.
Dan ben je te moe, dan is het teveel, dan heb je geen zin.
Uitstelgedrag komt niet door slecht timemanagement. Je weet precies wat je moet doen, het ontbreekt je niet aan intellect. Je weet dat op tijd beginnen belangrijk is. Toch doe je het niet.
Piers Steel heeft jaren uitstelgedrag onderzocht. Hij ontdekte dat uitstellen een relatie heeft met genot. Je wilt nu iets leuks doen. Bij uitstellers wint het impulsieve het van je verstand. Hij formuleerde het op de volgende manier:
Motivatie = verwachting x waarde / impulsiviteit x tijd
Welke verwachting heb je van de taak die je nog moet doen?
Verwacht je dat je gaat slagen of is de kans groot dat je mislukt. Als je verwachting laag is, je gelooft dat jij het niet kunt, dan is de kans groot dat je gelijk krijgt. Je bent bang dat het niet goed komt of misschien niet goed genoeg is of je verwacht dat ze je gaan bekritiseren.
Welke waarde hecht je aan je taak?
Je vindt het heel belangrijk of juist niet zo belangrijk. Blijkbaar kun je heel goed leven zonder dat je werk ooit af komt. Zaken die heel belangrijk zijn zoals naar de tandarts gaan of op gesprek bij een klant die doe je wel. Waarschijnlijk hebben die zaken een hogere waarde, vind je die belangrijker dan jouw werk.
Wanneer ben je impulsief?
Hoe is het met je taakinitiatief, ben je in staat om aan je taak te beginnen of laat je je door van alles en nog wat afleiden? Op het moment dat je zelfs rotklusjes gaat doen, je staat de ramen te lappen, dan weet je dat je uitstelgedrag vertoont. Eerst even opruimen, appen, mailen, facebook bekijken en koffie halen. Wie impulsief is, geeft gemakkelijk toe aan de verleiding van afleiding. Deze factor in de formule bepaalt een grote mate van je succes, van je motivatie.
Tijd. Wanneer moet het af zijn?
Taken die ver in de toekomst liggen vinden we lastig om nu te plannen omdat de beloning zo ver weg ligt of de beloning is niet groot genoeg. De vergadering van het project is over 3 weken dus ik heb nog even. Het tentamen kan ik zelf plannen, dus dat komt nog wel als ik de stof beheers. Ik zou wel graag een andere baan willen maar ik zit niet zonder. We kiezen liever nu voor iets leuks.
Onze verwachting en waarde moeten wel zo hoog zijn willen ze ons impulsief gedrag en gebrek aan gevoel van noodzaak kunnen compenseren.
Neem een minuut de tijd om die zaken die toch al heel lang liggen, anders te benaderen.
... of lees één van de onderstaande tips.