
Als professional moet je wel eens een beslissing nemen waarvan je niet kunt overzien of dit de juiste is. Met de informatie die je hebt en je intuïtie neem je op dat moment de volgens jou beste beslissing. Soms vol vertrouwen en soms met twijfel. Het maakt ook wel uit of je de beslissing alleen hebt moeten nemen of dat je dit met je collega’s of een team hebt kunnen overleggen. Hier laat ik buiten de momenten dat je niet beslist.
Zo heb je organisaties zoals buurtzorg waarin de directeur Jos de Blok niets besluit zonder dat zijn personeel daarvan vooraf op de hoogte is. Dit is het tegenovergestelde van het bedrijf waarvan de CEO 12 miljoen per jaar verdient en haar besluiten nooit voorlegt bij haar werknemers. Haar werknemers voelen de consequenties van haar besluiten dagelijks in de vorm van angst voor ontslag, verhoogde workload en de druk om zoveel mogelijk geld binnen te brengen.
Maar wat doe je als je beslissing achteraf onjuist was? Als blijkt dat werkplezier belangrijker is dan geld verdienen. Dat goed voor het milieu zorgen belangrijker blijkt dan het weggeven van gratis plastic frutsels die uiteindelijk op de vuilnisberg belanden.
Ga je door op de zelfde voet of durf je het roer om te gooien? Als je niet durft te keren kost dit je heel veel energie, frustratie en slapeloze nachten. Soms hangen er zoveel belangen van af dat je denkt dat je niet kunt keren. Maar is dat zo?
Als je gaat dwalen nemen je zorgen toe. Je weet dat dit niet de goede weg is en toch ga je maar door. Ego gedreven, oogkleppen op voor kritiek, bang te verliezen. Verliezen van geld, aanzien en …
Toegankelijkheid.
Zorg dat je toegankelijk bent. Dat iedereen op je af durft te stappen en je aan durft te spreken. Dat elk onderwerp bespreekbaar is. Onderwerpen en besluiten die jij gemaakt hebt maar ook dat de ander bij jou te biecht kan gaan. Kan en mag ik eerlijk tegen je zijn over zaken waarin ik ben gaan dwalen? Is het veilig bij jou?
Toegeven dat je gefaald hebt, dat het je niet gelukt is.
Toegeven dat je niet succesvol bent is in onze cultuur een taboe. Jammer want van ‘failing forward’ kun je leren, groeien en slimmer worden. Het met elkaar delen van je blunders zou gewoon moeten zijn. In plaats van je kleine successen op te blazen tot bewonderingswaardige resultaten.
Mijn ervaring is dat mensen raar kijken als je over je uitglijders spreekt. Ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand, nadat ik mijn missers deelde, over haar of zijn flaters ging praten. Geloof me: ik heb het verschillende keren geprobeerd.
Ik ging op een gegeven moment geloven dat ik de enige ben die stommiteiten begaat, die mijn wonden moet likken na mijn dommigheid en daar gelukkig hele mooie lessen uit leert.
Tegenspraak.
Duld je tegenspraak? Mag ik met je in gesprek over jouw genomen beslissing? Mag ik eerlijk tegen je zijn en een andere mening hebben? Mag ik tegen je zeggen dat de koers die ingezet is niet de gewenste uitkomst gaat geven? Dat het tijd en geld kost en anderen schaadt als je niet stopt of van richting verandert?
Ego.
Kun jij je ego opzij zetten en de waarheid zien? Zien dat de beslissing van toen niet goed was en dat het nu tijd is om een nieuw besluit te nemen? Je mag elke dag opnieuw kiezen. Succesvol zijn is niet altijd het juiste doen, maar op tijd op je besluit terugkomen en opnieuw beslissen.
Wat als jij degene bent die ziet dat het niet goed gaat? Wat kan jij doen?
Gelukkig mogen we elkaar steeds meer tegenspreken. Koester die momenten dat je wordt tegengesproken en waarin je een ander tegenspreekt. Daar wordt iedereen beter van.
Epse (tussen Deventer en Zutphen)
... of lees één van de onderstaande tips.